در نوامبر 1953، پروفسور کارل زیگلر و همکارانش موفق به پلیمریزاسیون اتیلن در حضور یک کاتالیزور آلی-فلزی تحت شرایط فشار و دمای پایین شدند. پروفسور زیگلر به همراه شیمیدان ایتالیایی خولیو ناتا در سال 1963 برنده جایزه نوبل شیمی شدند.
تنها یک ماه پس از کشف لوله پلی اتیلن ابهر، دکتر اتو هورن، مدیر تحقیقات کارخانه شیمیایی هاتون، نمونه های اولیه پلی اتیلن را برای آزمایش و آزمایش دریافت کرد. ارزیابی: اولین کارخانه آزمایشی تولید پلی اتیلن در اوایل سال 1954 در فرانکفورت آلمان با ظرفیت ماهیانه 10 تن راه اندازی شد.
در سال 1958 تولید جهانی پلی اتیلن به 17000 تن در سال و در سال 1962 به 200000 تن در سال رسید و تولید پلی اتیلن مجاز در دماهای پایین و فشار پایین در 19 نقطه مختلف در اروپا و هفده نقطه در ایالات متحده و ژاپن صادر شد.
در حال حاضر سالانه حدود 28 میلیون تن پلی اتیلن در جهان تولید می شود که از این میزان حدود 4 میلیون تن برای تولید انواع لوله های پلی اتیلن مصرف می شود.
لوله پلی اتیلن یکی از اولین کاربردهای پلی اتیلن بود، زیرا مهندسان مدتهاست به دنبال جایگزین مناسبی برای لوله های آهنی، چدنی، سفالی و بتنی بوده اند.
اولین آزمایش هیدرواستاتیک روی لوله پلی اتیلن در اکتبر 1956 در آزمایشگاه شرکت هوخست انجام شد و دو نمونه از لوله های آن زمان هنوز در دمای 20 درجه سانتیگراد تحت تنش کششی 5 و 5.7 نیوتن بر میلی متر مربع تحت آزمایش هستند. و عملاً آنها 50 سال از عمر تخمینی خود را در اکتبر 2006 صرف کردند.
به دلیل رشد سریع لوله های پلی اتیلن، موسسه استاندارد آلمان در سال 1957 گروهی را تشکیل داد که به طور مشترک اولین استاندارد بین المللی لوله های پلی اتیلن را به نام 75/8074DIN در ژانویه 1959.
لوله های پلی اتیلن از نظر کیفیت و فرآیندهای تولید در شصت سال گذشته رشد چشمگیری داشته اند.
به عنوان مثال، محصولات Hoechst از نسل اصلی Hostalen GMA 5010 به نسل سوم خود Hostalen CRP100 ارتقا یافته اند و ویژگی ها، خواص و ملاحظات طراحی این نوع لوله ها دلیل استفاده روزافزون از لوله های پلی اتیلن است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.