سوسماری که با پالتو چرم زنانه از باغ وحش ادینبرگ فرار کرد

دومین دلیل اصلی ما برای کاهش مانتوها، تغییر مدل های دیگر کت و کت و شلوار است.

کت‌ها در ابتدا برای پوشاندن کامل لبه‌های کت‌هایی ساخته شدند که خود لبه‌های بلندتری داشتند، مانند کت‌های روپوش یا کت‌های دم.

اما از آنجایی که این کت ها از بین رفتند، بلند بودن کت ها اهمیت کمتری داشت.

در حالی که سبک کت ها در حال تغییر بودند، سبک های کت نیز تغییر می کردند.

در همین حال، پالتو چرم زنانه اصل همچنان با مجموعه‌های رسمی‌تری مرتبط بودند که به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان خفه‌کننده و قدیمی دیده می‌شدند.

این عمدتاً به این دلیل است که آنها مکمل لباس‌های تفریحی معمولی و لباس‌های ورزشی که در اواخر دهه 1960 و 1970 محبوب بودند، نبودند.

تغییرات در سبک های محبوب کت و کت با تغییر در زیبایی شناسی کلی کت و شلوار تسریع شد.

دهه 1960 شاهد ظهور لباس‌های باریک‌تر و اصلاح‌کننده‌ای بود که بر یک هیکل ورزشی تأکید می‌کرد.

یک پالتو بلند، اگر برش بدی نداشته باشد، می‌تواند به راحتی این خطوط را مخدوش کند، و طول پالتوی بلند بیشتر چارچوب یک مرد را پنهان می‌کند.

در مقابل، کت‌ها و کاپشن‌های کوتاه‌تر در برش‌های اسپرت‌تر، اندام و به‌ویژه پاهای بلند و ورزشی مردانه را بیشتر نمایان می‌کند.

این گرایش به سمت لباس‌های بیرونی اسپرت‌تر و ورزشی‌تر تا به امروز ادامه دارد و با تبلیغ به اصطلاح «پارچه‌های پرفورمنس» که ادعا می‌کنند شما را به اندازه یک کت بلند با پارچه و پوشش بسیار کمتر گرم نگه می‌دارند، تقویت شده است.

اما، با توجه به تجربه شخصی ام از زنده ماندن در زمستان های مینه سوتا، من یک کت بلند بلند می پوشم که هر روز پاهایم را می پوشاند.

با کمی گسترده تر از نکته قبلی، عامل شماره سه ما تغییرات کلی در لباس مردانه است.

جذابیت کت‌ها و کت‌های اسپرت‌تر، باریک‌تر، کوتاه‌تر تنها یکی از تغییرات زیادی بود که در نیمه دوم قرن بیستم تا قرن بیست و یکم در لباس‌های مردانه رخ داد.