برنج غلاتی است که از زمان های قدیم تقریباً در تمام دنیا مصرف می شده است.
انواع آن به قدری زیاد و متنوع است که باعث پیدایش متنوع ترین غذاها اعم از شیرین و خوش طعم می شود.
همه آنها غنی از ویتامین ها و کربوهیدرات های پیچیده هستند و بدون چربی هستند.
برنج تایلندی گرید b منبع عالی فیبر است و نقش مهمی در تنظیم عملکرد روده ایفا می کند.
برنج غذای اساسی بخش بسیار مهمی از بشریت است و کشت آن ارتباط تنگاتنگی با توسعه غذایی جوامع مختلف دارد.
این میوه رسیده غلات با منشاء آسیایی است که در گیاه شناسی به نام Oryza sativa از خانواده علف ها شناخته می شود.
به نظر می رسد که گیاه برنج یا “دراویدی آروز” از 7000 سال پیش شروع به کشت کرد و بومی جنوب غربی آسیاست و از آنجا به تمام هند و بقیه کشورهای آسیایی گسترش یافت.
گسترش آن از طریق کشورهای مدیترانه به 350 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد.
در قرون وسطی از طریق شبه جزیره ایبری به اروپا معرفی شد، جایی که اعراب آن را به ارمغان آوردند و کشت آن سیستم های آبیاری را که آنها در شبه جزیره ایجاد کردند، ارتقا داد.
از اسپانیا و پس از کشف آمریکا به این قاره برده شد.
در حال حاضر در 42 کشور کشت می شود: از دره های مرتفع هیمالیا تا دلتای رودخانه های بزرگی مانند ابرو.
هزاران گونه برنج وجود دارد اما آنها به سه گروه کلی بزرگ تقسیم می شوند: دانه کوتاه یا گرد (ژاپونی)، دانه متوسط (هیبرید) و دانه بلند (ایندیکا).
برنج پوست کنده و تمیز است، اما جلا داده نشده است. رنگ آن تیره است.
بیشتر کوتیکول یا سبوس خود را حفظ می کند، بنابراین بیشترین فیبر، مواد معدنی و ویتامین ها را تامین می کند، اما پخته شدن آن کندتر و جویدن آن سخت تر است.
این برنج در واقع نیمه یکپارچه است، زیرا فقط برای برداشتن بیرونی ترین پوشش ها و هضم بیشتر آن پوسته شده است.
این پوسته بیرونی حاوی اسید فیتیک است که مانع از جذب برخی مواد معدنی مانند آهن و کلسیم می شود.
برنج سفید یا صیقلی. پس از پوست اندازی و سپس سفید کردن و صیقل دادن دانه برنج به دست می آید.
این نوع پرمصرف است، اما ویتامین و پروتئین کمتری نسبت به برنج قهوه ای دارد. به دو صورت وجود دارد:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.