برای چینی ها هل داروی معده درد بود، مصریان باستان از هل به عنوان آدامس خوشبوکننده و برای یونانیان عطر استفاده می کردند.
در اروپا، در قرن 12th به طور عمده به عنوان یک ادویه معطر، یکی از قدیمی ترین و گران ترین ادویه مورد استقبال قرار گرفت.
دانه هل سبز اعلا 10 گرمی سالهاست که به عنوان ادویه استفاده می شود، کمتر کسی می داند که می توانیم از میوه هل نیز استفاده کنیم که برای تولید روغنی با خواص ارزشمند استفاده می شود.
هل این ادویه چیست و چه شکلی دارد؟
هل گیاهی چند ساله از خانواده زنجبیل (Zingiberaceae) است.
در هند (همچنین وحشی در جنگل های استوایی محلی)، سریلانکا، السالوادور و گواتمالا رشد می کند.
دارای ریزوم بزرگ و پیازی در زیر زمین و ساقه های بلند با برگ های نیزه ای شکل در سطح آن است.
از یک ساقه که روی زمین خزنده است، گل های فنجانی شکل آبی و سفید مانند یک خوشه رشد می کنند.
پریکارپ سبز زیتونی بیضوی با ساختار شیاردار حاوی دانه های قرمز یا قهوه ای است (در هر غلاف 6 دانه در 3 ردیف دوتایی) – ماده اولیه کل است.
در اکثر خواربارفروشی ها، آن را به صورت آسیاب شده موجود است، اما می توانید آن را به شکل غلات یا – حتی بهتر از آن، در غلاف های کامل – پیدا کنید، در شکل دوم، طعم خود را برای مدت طولانی حفظ می کند.
به هل سبز و هل سیاه تقسیم می شود. چه تفاوتی بین آنها وجود دارد؟
با کیفیت ترین ادویه از هل سبز مالابار هندی (لاتین Elettaria cardamomum) به دست می آید.
گونه‌های میسور، نپالی و جاوه‌ای حاوی لیمونن و سینئول کمتری هستند، یعنی مواد مسئول عطر تند تند.
هل سیاه پسر عموی بزرگ هل سبز است. درختچه ای است چند ساله و همیشه سبز که میوه های آن به 2 تا 5 سانتی متر می رسد.
هل سیاه را می‌توان در ترکیب گارام ماسالا یا ادویه پنج طعم چینی یافت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.